Ένα ζήτημα που ταλανίζει εδώ και δεκαετίες τους κυβερνώντες είναι το έλλειμμα στο ταμείο κοινωνικών ασφαλίσεων. Οι κυβερνήσεις διαδέχονται η μια την άλλη και το έλλειμμα όχι μόνο δεν μειώνεται, αλλά αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο κατά κάτι δισεκατομμύρια. Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι δεν υπάρχει πλάνο και δικαίως το θέμα χαρακτηρίζεται ως καυτή πατάτα αφού κανένας μέχρι σήμερα δεν δείχνει διαθετειμένος να το προσεγγίσει με εφικτές προτάσεις και λύσεις.

Σαφώς το πρώτο μέλημα θα πρέπει να είναι να διασφαλίσουμε τις συντάξεις των εργοδοτουμένων αλλά κατά την άποψή μου το θέμα είναι βαθύτερο. Ο τρόπος που υπολογίζεται η σύνταξη και με το αυξανόμενο κόστος ζωής δυσχεραίνει την ζωή των συνταξιούχων μας. Με σύνταξη κοντά στα 700-800 ευρώ πώς περιμένουμε να ανταποκριθεί κάποιος συνταξιούχος στις σημερινές συνθήκες;
Ακούγοντας προχθές κάποιο έγκριτο καθηγητή, ανέφερε πως οι επιχειρήσεις θα πρέπει να σκεφτούν τους εργοδοτούμενους προσφέροντας συνταξιοδοτικά προγράμματα, ταμεία προνοίας και άλλα οφέλη. Σίγουρα οι εργοδότες θα πρέπει να στέκονται δίπλα στους εργοδοτούμενους αλλά ποιος στέκεται δίπλα στους εργοδότες; Οι πλείστες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που αποτελούν και την ραχοκοκκαλιά της οικονομίας μας, έχουν προχωρήσει σε αυξήσεις μισθών που συνοδεύεται και από εισφορές εργοδότη 14,9% στο ταμείο κοινωνικών ασφαλίσεων. Εξυπακούεται λοιπόν πως από μόνες τους δεν μπορούν να ανταποκριθούν στον ρόλο που τείνουμε να τους αναθέσουμε. Το κράτος θα πρέπει να σταθεί αρωγός στις επιχειρήσεις προσφέροντας φοροελαφρύνσεις και άλλα οφέλη. Το να μην συμμορφώνεσαι με την νομοθεσία που διέπει το τμήμα εργασίας και κοινωνικών ασφαλίσεων είναι παράνομο. Ταυτόχρονα όμως, είναι σχήμα οξύμωρο, εσύ σαν κράτος να έχεις ελλειμματικό ταμείο κοινωνικών ασφαλίσεων και να τιμωρείς με ψηλά πρόστιμα τις επιχειρήσεις.

Το όποιοδήποτε κράτος πρέπει να φροντίζει για την ευημερία των πολιτών του. Η μέχρι σήμερα διαχείριση για το συγκεκριμένο θέμα, αποδεικνύει πως το σύστημα πρέπει να αλλάξει. Δεν είναι λειτουργικό και η ανησυχία για τα επόμενα χρόνια εντείνεται. Η προσέγγιση πρέπει να αλλάξει άμεσα αφού οι υφιστάμενες πρακτικές δεν έχουν αποδώσει. Το να κάνεις λάθη είναι αναμενόμενο. Το να γνωρίζεις ότι είναι λάθος και να συνεχίζεις να το κάνεις είναι βλακεία.